Budapest - Bratislava - Budapest

Afzien en zadelpijn waren woorden die ik Micheal Boogerd weleens had horen zeggen na een zware rit, maar deze week heb ik de ware betekenis aan den lijve ondervonden!

Maandag om 08.15 vertrokken Kristof en ik vol goede moed op weg naar Bratislava. De zon scheen en er stond een fris windje: kortom ideaal fietsweer! We wilden steeds 2 uur fietsen en dan een half uur rusten. De Budapestse ochtendspits was druk en wederom gevaarlijk voor fietsers. Veel stoppen en weer optrekken dus. We reden langs de Donau richting Szentendre. 15 km daar voorbij maakten we de eerste stop. Vervolgens ruim 1.5 uurgereden om bij Esztergom opnieuw te pauseren. Het was inmiddels 12.00 en volgens onze planning hadden we al een stukje in Slowakije moeten zijn. We waren echter behoorlijk uitgeput van het tegen de wind in fietsen in het heuvelachtige landschap, pauseerden een uur en genoten van de zon!! We staken de Donau over en daarmee ook de Slowaakse grens, even paspoort laten zien aan de Slowaakse douanebeambte en we fietsten fluitend Slowakije binnen.

Vanaf de grens nam ik me voor om gewoon de Skodarijder te volgen. Uit gedegen Belgisch-Nederlands statistisch onderzoek bleek echter dat 1 op de 2 auto's op de Slowaakse wegen een Skoda is. Dat werd dus lastig kiezen. Skoda's tellen is btw een goede manier om pijn aan achterwerk en schouders(vanwege backpack) te vergeten. Het landschap was hier wel wat vlakker en de wind wat gunstiger. We besloten nu steeds na een uur te stoppen en de eerste stop in Slowakije was in Gbelce. We zaten een kwartier in de zon, kochten wat eten en drinken en wilden net weer vertrekken toen we aangesproken werden door een 88-jarige Slowaak die ons ongeveer een kwartier aan de praat hield. Het is jammer dat hij niet lacht op de foto, want dan had je kunnen zien dat hij nog precies 1,5 tand in zijn mond heeft staan. Zijn engels was goed en het was een bijzonder aardige kerel!!

We vervolgden onze tocht en er was nauwelijks verkeer op de weg. We gingen nu richting Nove Zamky en verwachtten dat het vanaf Nove Zamky nog ongeveer 60km tot Bratislava zou zijn. In Nove Zamky aangekomen was het dus een harde tegenvaller toen er langs de weg een bord stond met 'Bratislava 103km' De zadelpijn werd ook niet minder en de rugtas leek steeds zwaarder te worden. We stopten kort in Nove Zamky om het nodige voedsel en drinken naar binnen te werken. Tvrdosovce werd de volgende stop en we genoten van de lage zon. We begonnen aan het laatste stuk van de maandag richting Sal'a. We reden nog 25 km en waren net voor het donker (rond 18.00 in Sal'a. De zoektocht naar een slaapplaats duurde niet lang. We kwamen langs een restaurant met aan de zijkant een bord Zimmer frei. In het restaurant een telefoon geleent en in het Duits uitgelegd wat we wilden. De douche was zelden zo heerlijk als afgelopen maandag. Ik kwam er trouwens achter dat zelfs urineren pijn deed. Maar toch een hele prostatie (uhh.. prestatie natuurlijk) dat we zover al gekomen waren. Na ons opgefrist te hebben en Slowaakse kronen gehaald te hebben, gingen we naar het restaurant om de hoek. Daar hebben we vorstelijk gegeten en gedronken voor omgerekend maar 12 euro p.p. (Slowakije is echt belachelijk goedkoop). We hebben daar drie uur binnen gezeten en onbeschoft veel gegeten. We bleven maar bestellen. Daarna nog ff tv gekeken en om 23.30 als een blok in slaap gevallen!

De volgende morgen om 10.00 weer op de fiets voor de laatste 70 km. Na een goede nachtrust ging ik er vanuit dat ik er wel weer tegenaan kon. Na 5 minuten was de zadelpijn echter weer terug in al zijn hevigheid en ook mijn linkerknie begon weer op te spelen. Niet nadenken en gewoon blijven trappen was dus het verstandigst. Na nog twee stops reden we rond 13.00 Bratislava binnen. Toen begon de zoektocht naar treinstation Hlavna Stanica, waar we Zeke zouden ontmoeten. Hij zat al een tijdje op ons te wachten en was blij ons weer te zien. Een hostel was snel gevonden en na wat opfrissen gingen we de stad verkennen! Bratislava is veel kleiner dan Budapest maar is zeker de moeite waard om te bezoeken. Om 23.00 waren we terug in het hostel en vielen de oogjes al snel dicht.

De volgende dag naar het uitkijkpunt geweest en het kasteel bezocht. Het weer was opnieuw enorm goed en dat maakte alles alleen maar mooier. Na 1,5 dag hadden we echter wel het idee dat we Bratislava wel grotendeels gezien hadden (Zeke bleef nog een dag). Een dag eerder hadden Kristof en ik trouwens al besloten om met de trein terug te keren naar Budapest. Om 15.45 waren we op het station, we kochten tickets en vertelden dat we fietsen mee wilden nemen. De mevrouw achter de kassa mompelde wat, maar gaf de tickets. Op het station ging ik naar de conducteur toe om te vragen waar we onze fietsen konden plaatsen. Dit was absoluut niet mogelijk op deze internationale trein werd ons verteld. We praatten als brugman, maar het hielp allemaal niet. We gingen dus weer terug de stad in, aten wat en om 19.30 weer opt station voor de volgende trein. We besloten er gewoon op te springen met onze fietsen en dan zouden we wel zien wat er ging gebeuren. De mountainbikes blokkeerde de wc en na 10 minuten kwam de eerste conducteur langs: 'ai ai ai ai, problema problema' We konden dit probleem afkopen voor 10 euro per fiets. 'No officiella' voegde hij er nog eens aan toe, waardoor we zeker wisten dat het geld in zijn eigen zak zou verdwijnen. Onderweg nagenoten van al onze belevenissen en indrukken en nog wat gepraat met een Italiaanse zakenman die naast ons zat.

Om 22.15 kwamen we aan op Budapest Keleti. Daarvandaan was het nog 20 minuten fietsen naar de dorm.
Vanmorgen heerlijk uitgeslapen en daarna de fiets grondig schoon gemaakt. Straks met Kristof en Eva nog even een cadeautje kopen voor Zeke die gisteren jarig was!!

Vriendelijke groeten,
Cornelis