don't remove the orange

Dinsdag ochtend ging ik dan toch eindelijk wat aan sport doen. Basketballen met Eva was leuk. Even later vergezelde Gabor ons. We speelden een spelletje en ik werd keihard ingemaakt. Wat kunnen zij goed basketballen zeg!! Na 3 kwartier kwam er een hele klas de zaal binnen. Eva praatte wat met de docent en die vroeg via Eva (docent spreekt nl. geen engels) of ik zin had om een lesje basketbal mee te draaien. Dat wilde ik natuurlijk wel. Eva moest weg, maar Gabor werd mijn persoonlijke tolk. We deden wat inleidende balvaardigheidsvormpjes (best originele btw) en daarna gingen we écht spelen. Gelukkig bleken Gabor en Eva uitzonderlijk goed te zijn en kon ik met het niveau van de klas heel goed meekomen. De twee laatste afsluitende shoot-out-spelletjes won ik zelfs :).

Als je deze les vergelijkt met een les op de ALO, ging het er hier wel wat fanatieker aan toe. Het gemiddelde niveau ligt ook wel wat hoger en er zit veel tempo in de les. De inbreng van de leerlingen is echter zeer klein. De docent vertelt wat de bedoeling is en op die manier dient het ook uitgevoerd te worden. Er wordt niet gevraagd 'wat zou jij in zo'n situatie doen'? of 'Op welke manier kun je het beste verdedigen tegen een overtal'? etc. Op de ALO zijn de lessen dus wat meer gericht op het zelf lesgeven en hier wordt daar totaal geen aandacht aan geschonken (best vreemd voor een lerarenopleiding).

Na afloop was ik behoorlijk uitgeput. 's Middags met Corine naar uitkijkpunt geweest. Heel veel trappen beklommen en onderweg weer heel wat moois gezien. We moesten op tijd terug zijn omdat ik mogelijk nog mee moest doen in een korfbalwedstrijd. Gelukkig waren er op het laatste moment genoeg mensen en hoefde ik niet te spelen (het niveau was nl behoorlijk indrukwekkend). Eerste deel van de wedstrijd gekeken en daarna terug om te eten en Sandor te bellen (die jongen van het busavontuur).

Sandor vond het leuk dat we belden en de volgende dag waren we van harte welkom. Woensdag dus vroeg op, met de trein naar Gyor en daar liet Sandor ons de stad zien. Gyor, een echte studentenstad, is veel kleiner dan Budapest, maar was zeker de moeite van het bekijken waard. De universiteit daar was groot, grijs en oud. Sandor vertelde dat de universiteit ooit een trein cadeau had gekregen en dat die nu gebruikt wordt om twee gebouwen met elkaar te verbinden. Hij liet ons ook zijn typische studentenflat zien. het was een rommeltje en hij had een zeer inventieve manier om ervoor te zorgen dat het licht in de douche niet uit ging. De schakelaar was lam, maar door er een sinasappel tegenaan te klemmen (tussen koelkast en schakelaar) was dit probleem opgelost. Sandor waarschuwde dan ook vanaf het begin: 'don't remove the orange'! We keken nog een film en daarna nam Sandor ons, en nog een stel huisgenoten, mee naar een groot studentenfeest bij de universiteit. Eerst moesten we vanaf de studentenflat met ongeveer 70 man met de laatste bus richting centrum. Tijdens het wachten op de laatste bus richting centrum werden we vermaakt door dronken ferencvarosfans die het hele repertoire aan strijdliederen van de club ten gehore brachten. Het feest was erg geslaagd, we hebben een paar Hongaarse bieren en drankjes geprobeerd, de mensen waren geweldig en de muziek was OK!!
De volgende ochtend bleek dat we vergeten waren de fles Hongaarse wijn aan te breken, dus dat werd ons ontbijt -->hmmmm!!

Om half 3 bracht een oude, lelijke, maar oerdegelijke oostbloktrein ons terug naar Budapest. We bedankten Sandor, moesten beloven dat we nog een keer langs zouden komen en gingen naar 'huis'.